منافع درمان با تستوسترون برای مردان مبتلا به دیابت نوع 2
30 نوامبر 2015- تحقیقات جدید نشان میدهد درمان مردان مبتلا به دیابت نوع 2 با هورمون تستوسترون می تواند سبب افزایش چشمگیر حساسیت به انسولین در آنها شود.
کاهش حساسیت به انسولین، یا مقاومت به انسولین است، با ابتلا به دیابت نوع 2 در ارتباط است.از دست دادن وزن عاملی کلیدی در افزایش حساسیت به انسولین است و می تواند به کاهش مقاومت به انسولین در برخی افراد کمک کرده و حتی آنها را از مصرف دارو بی نیاز کند.
محققان دانشگاه بوفالو نقش مقاومت به انسولین و التهاب قبل و بعد از درمان با تستوسترون را بررسی کردند.
پیش از این، در سال 2010، آنها در گزارشی اعلام کردند که کاهش تستوسترون ارتباط نزدیکی با ابتلا مردان به دیابت نوع 2 دارد. غلظت این هورمون دریک سوم از مردان مبتلا به دیابت نوع 2 ، صرفنظر از مقدار وزن آنها، پایین تر از مقدار طبیعی آن است.
در این مطالعه جدید، از 94 مرد مبتلا به دیابت نوع 2 ثبت نام شد.در شروع مطالعه، در 44 نفر از این افراد با مقدار تستوسترون پایین، کاهش به حساسیت به انسولین مشاهده شد. به این مردان به طور تصادفی یک دوز تستوسترون یا دارونما هر هفته به مدت 24 هفته تزریق گردید.
در شرکت کنندگانی که تستوسترون دریافت کرده بودند، پاسخ به انسولین افزایش یافت که با افزایش میزان جذب گلوکز توسط بافتها بمیزان 32 درصد مشخص گردید.درمان با تستوسترون تغییری در وزن این افراد ایجاد نکرد اما سبب کاهش چربی کل بدن بمیزان متوسط 3 کیلوگرم و افزایش همان مقدار توده عضلانی شده بود.
محقق ارشد این پژوهش پرفسور Dandonaمی گوید: این نخستین مدرک قطعی است که نشان می دهد تستوسترون یکسنسیتایزرانسولین( بالا برنده ی حساسیت به انسولین) است و در نتیجه یک هورمون متابولیکی است.
او اضافه می کند: درمان با تستوسترون به بهبود عملکرد جنسی مردان و افزایش قدرت عضلات اسکلتی و تراکم استخوان آنها کمک می کند.
برای مطالعات آینده، محققان UBعلاقه مند هستند چگونگی تاثیر درمان با تستوسترون را بر مقاومت به انسولین و التهاب در جمعیت های خاصی از بیماران ، مانند افرادی با نارسایی مزمن کلیوی و هیپوگنادیسم بررسی کنند.
دکتر Dandona و همکارانش در تحقیقات قبلی خود اعلام کردند که از هر 3 مرد مبتلا به دیابت نوع 2 که به بیماری مزمن کلیوی مبتلا هستند، 2 نفر با کمبود هورمون تستوسترون روبرو می باشند. در 90 درصد از بیماران تحت دیالیز، مقدار تستوسترون پایین تر از حد طبیعی است.
پرفسور Dandonaمی افزاید: که در حالی که میزانHbA1c بیماران پس از درمان با تستوسترون کاهش نمی یابد، اما مقدار گلوکز بطور قابل توجهی کاهش می یابد.هدف بعدی محققان ارزیابی بهبود میزانHbA1c در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 تحت درمان با تستوسترون در دراز مدت است.
نتایج این مطالعه در مجله Diabetes Care بصورت آنلاین منتشر شده است.
منابع: